Interesujący wywiad z Maciejem Wierzchowskim przeprowadził Damian Koczkodon. Więcej tutaj.
D: Od albumu „Earth” zacząłeś regularnie wydawać, płytę za płytą, jest już ich kilkanaście. Przyznaje że to spora dawka, masz dużo energii, skąd ją czerpiesz?
V: Powiedziałbym z kosmosu 🙂 Ale sam nie wiem dokładnie, to chyba życie. Muzyka to dla mnie taki pamiętnik, w zależności od tego co się dzieje, od nastroju, itp. Siadam najczęściej wieczorem lub nocą i nagrywam.
D: Komponowanie – sposób na życie?
V: Tak, dokładnie, czasem tworzę tylko taką „zajawkę” kilka taktów 8 – 16 i później z tego „rodzi” się cały utwór. Lubię improwizować, bawić się barwami, sekwencjami. Wrzuciłem dziś właśnie nowy „mini album” na Jamendo, możesz posłuchać w wolnej chwili. Aha, tym razem to nie „Berlin” 🙂
D: Czyli eksperymentujesz, rozwijasz się, ale „Aero” to też było już coś ciut innego, prawda? Uśmiech w stronę Francuza?
V: Tak, nagrania te powstały wiosną/latem w ubiegłym roku. Ale Jean Michel Jarre ? Zupełnie o nim nie myślałem
D: Czym były albumy as X-Vire/Vanderson’s Groove Project?
V: Jak mówię czasem to „pozostałości naleciałości z młodości” 🙂 Od dziecka słuchałem mnóstwo muzyki, nie tylko elektronicznej; alternatywy, techno, trance, minimal, rave, itp. I pierwsze moje kroki muzyczne to było granie właśnie techno, nie elektroniki.
D: Czyli płyty X-Vire zawierają utwory techno?
V: Tak, miksowałem w klubach jako live-act ze sprzętu i grałem takie różne tam mocne klimaty. Te płytki powstały zdecydowanie później, ale jakby wracają klimatem do tamtych czasów. Zresztą do dziś lubię sobie pograć coś bardziej z bitem :).
D: Dajesz sporo koncertów, jesteś już chyba bardzo znany w swoim mieście?
V: No, to dobre pytanie 🙂 W moim mieście jestem bardzo mało znany, to raczej małe miasto, dosyć kiepsko podążające kulturalnie, grudziądzcy artyści nie mają łatwo, ostatnio grałem tu w 2007 roku i dopiero teraz we wrześniu będę, więc raczej kiepsko. Gdyby to była łatwiejsza muzyka to na pewno coś więcej by się podziałało. Niestety z elektroniką jest słabo.
D: Dużo publikujesz na Jamendo. Jest tam jakiś ranking pobrań, popularności?
V: Tak, są prowadzone takie statystyki.
D: Obecnie zmieniasz sprzęt, sprzedajesz stary, kupujesz nowy. Czy uważasz, że z dotychczasowego wycisnąłeś wszystko, co chciałeś i szukasz nowych brzmień?
V: Tak dokładnie, dzieje się to też z przyczyn finansowych i objętościowych 🙂 Chętnie bym sobie powrócił do niektórych starych syntezatorów, ale dla 2 – 3 barw nie jestem w stanie ich trzymać w mieszkaniu no i zawsze wolę zainwestować w coś nowego (innego). Często jest tak że z udziałem jakiegoś sprzętu powstaje kilka nagrań lub nawet cała płyta. Ale później nie da się już dłużej go wykorzystywać bo brzmienie już tak nie zaskakuje i nie inspiruje.
D: Twoja muzyka jest dostępna w zagranicznych labelach, to pewnego rodzaju nobilitacja, jak ci się to udało?
V: Przygoda z SynGate to w sumie przypadek. We wrześniu 2007 roku skończyłem album „Echoes Of Darkness”. Było kilka podchodów do naszych „rodzimych wydawców” nie będę lepiej cytował jak to wyszło i czy w ogóle dostałem jakieś konkretne odpowiedzi. Pomyślałem, że może warto spróbować gdzieś za polską granicą.
D: I udało się – ktoś, kto przesłuchał tam Twój materiał, wydał pozytywną opinię.
V: SynGate miał w ofercie jeden mój kawałek „Ticket To Mars”, pomyślałem że nie jestem już aż taki anonimowy i spróbowałem. Wysłałem na początku mp3 do Lothara Lubitz’a, po kilku dniach odpisał, że muzyka jest dobra, podoba mu się i są zainteresowani wydaniem, więc bardzo mnie to ucieszyło. Następne CD „Music In My Mind” oraz „Fluorescentix” były na początku tylko do pobrania w Music Zeit, po kilku tygodniach Lothar sam zaproponował mi ich wydanie. Ponoć były dosyć dużo razy pobierane i słuchacze sami dopytywali się o materiał na CD no i tak jakoś potoczyło się to dalej. Bardzo pomogła mi „promocja” na Youtube, którą sobie sam zafundowałem 🙂
D: To krzepiące wieści 😉
V: Myślę że przez to sporo osób miało dostęp do mojej muzyki i możliwość poznania Vandersona. Zaczęło się to od takiej zabawy z filmikami video, a teraz już nieźle się „rozrosło” 🙂
D: Najnowsza płyta: Two Worlds – jakbyś określił tę muzykę, w którą stronę zmierzasz obecnie?
V: Ten tytuł chodził mi po głowie już jakiś czas, to takie moje dwa światy – dwa oblicza, może to też wynik ostatnich wydarzeń, itp. Zdecydowanie krótsze utwory, więcej rytmu, więcej życia na planecie niż kosmosu 😉 A dokładnie w którą stronę zmierzam obecnie to Ci nie odpowiem 😉
D: Obserwując Ciebie na koncercie, zauważyłem, że jesteś bardzo spokojny, wyluzowany, a muzyka jaką grasz jest dość dynamiczna. Taka projekcja żywiołowego ego?
V: Może na koncercie jestem zbyt skupiony na muzyce i „siedzę” w jej wnętrzu.
D: Dużo u Ciebie muzyki sekwencyjnej, to wynik wcześniejszych fascynacji muzycznych? Czy masz zamiar spróbował sił w muzyce bardziej refleksyjnej, medytacyjnej?
V: Tak, to zdecydowanie fascynacje muzyczne, kocham sekwencery, podążające sekwencje, siarczyste solówki i całą tą otoczkę, to bardzo ekspresyjna muzyka, napędzająca, dająca mi przysłowiowego kopa. Z typowym ambientem nie daję rady – to jest dla mnie zbyt nużące, nie wytrzymałbym grać typowego ambientu 🙂
D: Zobaczysz koło 50. Może zmienisz zdanie 🙂 (to do tematu ambientu)
V: Nigdy nie negowałem też wpływów starego dobrego TD na moją osobę 😉 Nie chodzi o totalne wzornictwo, ale na pewno jest to duża inspiracja dla mnie ogólnie lata 75 – 83. Jedyny ambient dla mnie to Brian Eno – „The Shutov Assembly”, ta płyta jest wspaniała i do tej pory nic mi się tak nie podobało.
D: Wolisz grę solo, czy przyjmiesz ofertę gry zespołowej?
V: Bardzo lubię współpracować z innymi muzykami, chociaż niewielu jest chętnych, ale kilka małych projektów już było np. remix utworu Andymiana albo współpraca z artystą z USA Obeelektro i jego siostrą.
Na „Anything Can Happen” gra też mój znajomy – gitarzysta Steve Tudruj w kawałku „Supernova”. Jak się tylko daje chętnie współpracuję z innymi artystami, ostatnio namawiałem holenderskiego artystę Haulshoven’a (Eppie E.Hulshof)
D: Tak, znam go, to taki holenderski Vanderson 😉
V: Czy by nie wspomógł mnie właśnie swoją gitarą na albumie oraz dodatkami na syntezatorach. Na początku się zgodził, ale później odmówił, nie wiem czemu. Napisał że przeprasza i na pewno nie są to sprawy osobiste (w stosunku do mnie) po prostu nie może. Szkoda że się nie udało, bo mogło by fajnie to zabrzmieć – robiliśmy już pierwsze przymiarki i zapowiadało się ciekawie.
D: Powiedz jeszcze mi coś o sobie osobistego np. Czy lubisz zwierzęta, kwiaty, lub blondynki…
V: Lubię brunetki :). Jestem żonaty od 10 lat i mam jednego syna 🙂 Poza tym jestem zwykłym gościem, który tak jak wszyscy zmaga się z codziennością naszego kochanego życia, może trochę zakręconym, ale to pewnie przez tę muzykę 🙂
D: Życzę Ci więc jeszcze więcej sukcesów na muzycznej niwie!
Damian Koczkodon
Maciej Wierzchowski „Vanderson” urodził się w 1978 roku w Grudziądzu. Na przełomie lat 89 – 90 zaczynał poznawać pierwsze nagrania pionierów muzyki elektronicznej (Jarre’a, Vangelisa, Klausa Schulze, Tangerine Dream). Były one dla niego wielką inspiracją i skłoniły do nauki gry i kompozycji. Zaczynał od pianina oraz starych dwu-manuałowych organów Eltry, na których przez kilka lat pilnie zdobywał umiejętności gry i podstaw kompozycji. Jak to na po czątku lat 90-tych jego pierwszym „własnym” instrumentem był keyboard Amstrad, poźniej były to kolejno Casio i rózne modele keyboardów i syntezatorów Yamaha (np kultowe i znane do dziś PSR-400, DX-7 oraz CS 1x) Latem w 1998 roku Vanderson stał się posiadaczem jednego z pierwszych modeli Rolanda MC-505. Wykorzystanie tego sprzętu przyczyniło się znacznie do rozwoju jego muzycznych poczynań. Muzyka Vandersona pojawiała się w różnych klubach Grudziądza i okolic, oraz w regionalnym radiu Grudziądz. Vanderson tworzył również dwuosobowy skład „Inexpressive”. Zaowocowało to powstaniem wielu ciekawych nagrań niekomercyjnej muzyki elektronicznej oraz nagraniem w październiku 1998 roku programu w Bydgoskiej Telewizji TVB. Na przełomie lat 2001 – 2003 z różnych przyczyn losowych zainteresowania muzyczne musiały zejść na drugi plan, jednakże Vanderson na drobre nie rozstał się z komponowaniem. Wiosną 2004 roku postanowił wznowić swoją muzyczną przygodę, nagrywając kilka nowych utworów i modyfikując sprzęt. Obecnie Maciej Wierzchowski „Vanderson” bierze udział w projekcie Contemporary Electronic Soundscapes, który skupia artystów tworzących muzykę elektroniczną. Wiosną 2007 roku planowane jest wydanie już 3 części z tej serii. Latem 2006 roku zagrał koncert w pieknym miejscu – w murach Olsztyńskiego zamku z okazji Elektronicznych Pejzaży Muzycznych, gdzie jego muzyka spotkała się ze sporym zainteresowaniem. Jak twierdzi było to dla niego bardzo ciekawe wydarzenie wiążące się z mobilizacją do dalszego rozwoju twórczości. 8 listopada 2006 roku jego muzyka zabrzmiała również w Grudziądzkim planetarium gdzie miała miejsceprezentacja muzyczna „Cosmosis – The Planetary Suite” Najbliższe plany na przyszłość to rozbudowa studia, częste występy na żywo oraz wydanie płyty
