Jacek Żeromski swoją przygodę z poezją zaczął na początku lat dziewięćdziesiątych. Utwory swoje pisał pod silnym wrażeniem wczesnej twórczości muzycznej zespołu Edgara Froese – lidera zespołu Tangerine Dream oraz innych wykonawców klasycznej muzyki elektronicznej, m.in. Steve Roach, Klaus Schulze czy Vidna Obmana. W ubiegłym roku Jacek Żeromski wydał dwa tomiki poezji pt. „Dusza zaślubiona Światłu”, a dwa lata temu  tomik „Szary kamyk”. Poniżej chciałbym czytelnikom bloga zaprezentować dwa wiersze Jacka Żeromskiego:

Wzniósł swe ramię cień ciemności

i rzucił tysiąc gwiazd na niebo

z tysiącem odcieni granatu

aż po czerwień zachodzącego słońca

Na piaskach plaż morskich

bose dziecko cienia

unosi ziarnko do ziarnka

wiatrem owiewa wydmy

ciepłe jeszcze

I jarzy się przestrzeń

światłem płynnym

a cień stanął nad plażą

i po chwili ruszył

Spaceruje przy świetle księżyca

i zbiera do koszyka myśli

morskie kamyki i muszelki

(inspirowane muzyką Steve’a Roach „Live at Grace Cathedral”)

Studnia bez wody

której dno wybrukowane

widzę przez okulary diamentowe

Znalazłem tam alejkę idącą pod filarami

Ich sklepienia medytują fale mikrocząstek

Idę i patrzę na granicę sklepień

poza którą widać zagajnik zielony

W studni wciąż wisi na srebrzystym łańcuchu

wiadro

i czeka aż napełnię je kolorowymi kamykami

znalezionymi na dnie studni tysiącletniej

ludzie u góry gdy zaczerpną kamyków

będą dobrocią się obdarzać

zniknie wszelkie zło

bo studnia ta to wieczności echo

(inspirowane muzyką Klausa Schulze z płyty „La vie Electronique 1”)

Czytelników zainteresowanych twórczością poety, ewentualnego zakupu tomików oraz wymianą poglądów proszę o kontakt pod adresem: jacekzeromski1@poczta.onet.pl.

Marcin Melka