Jacek Żeromski swoją przygodę z poezją zaczął na początku lat dziewięćdziesiątych. Utwory swoje pisał pod silnym wrażeniem wczesnej twórczości muzycznej zespołu Edgara Froese – lidera zespołu Tangerine Dream oraz innych wykonawców klasycznej muzyki elektronicznej, m.in. Steve Roach, Klaus Schulze czy Vidna Obmana. W ubiegłym roku Jacek Żeromski wydał dwa tomiki poezji pt. „Dusza zaślubiona Światłu”, a dwa lata temu tomik „Szary kamyk”. Poniżej chciałbym czytelnikom bloga zaprezentować dwa wiersze Jacka Żeromskiego:
Wzniósł swe ramię cień ciemności
i rzucił tysiąc gwiazd na niebo
z tysiącem odcieni granatu
aż po czerwień zachodzącego słońca
Na piaskach plaż morskich
bose dziecko cienia
unosi ziarnko do ziarnka
wiatrem owiewa wydmy
ciepłe jeszcze
I jarzy się przestrzeń
światłem płynnym
a cień stanął nad plażą
i po chwili ruszył
Spaceruje przy świetle księżyca
i zbiera do koszyka myśli
morskie kamyki i muszelki
(inspirowane muzyką Steve’a Roach „Live at Grace Cathedral”)
Studnia bez wody
której dno wybrukowane
widzę przez okulary diamentowe
Znalazłem tam alejkę idącą pod filarami
Ich sklepienia medytują fale mikrocząstek
Idę i patrzę na granicę sklepień
poza którą widać zagajnik zielony
W studni wciąż wisi na srebrzystym łańcuchu
wiadro
i czeka aż napełnię je kolorowymi kamykami
znalezionymi na dnie studni tysiącletniej
ludzie u góry gdy zaczerpną kamyków
będą dobrocią się obdarzać
zniknie wszelkie zło
bo studnia ta to wieczności echo
(inspirowane muzyką Klausa Schulze z płyty „La vie Electronique 1”)
Czytelników zainteresowanych twórczością poety, ewentualnego zakupu tomików oraz wymianą poglądów proszę o kontakt pod adresem: jacekzeromski1@poczta.onet.pl.
Marcin Melka